Verandering

Er is wat veranderd aan boord. Ik heb een tijdje de boot zelden tot niet gebruikt. En de laatste overtocht stond in het teken van; vooral niet ziek worden.  Maar nu als ik om mij heen kijk zijn er andere mensen. Natuurlijk zijn er de studenten, trouw aan moeders pot reizen ze op en neer naar Vlissingen om daar kennis op te doen. 

Maar ik mis mijn oude ambachtsmannen. Ik vermoed dat wat er nu zit in de categorie docent valt. Herkenbaar aan de tas of rugzak. De werkers (te weten niet docenten) hadden een zakje bij zich en een krant. Docenten hebben een rugzak of zo'n oude schooltas en een boek. 

Zou ik eigenlijk moeten navragen, want dit is mijn eigen interpretatie. Totaal niet empirisch bewijsbaar.  Tja hoe ik ook kijk ik zie er geen bootwerkers bij. Misschien ben ik te vroeg of te laat en varen ze met een andere boot mee. Dit is amtenaren tijd, 17 uur. 

Het is ook een gewone dinsdag. Geen bijzondere dag. Een beetje sombere dag ook. Als er al toeristen zouden zijn dan blijven die "gezellig" in het huisje of in de caravan.  Misschien waaien ze even uit op het strand maar met deze boot zijn ze pas met donker weer thuis. 

Ook zo'n bijzonder feitje. In dat half uurtje dat ik vaar wordt het volkomen donker. Nog 21 dagen dan wordt dat alweer minder. 

Kan niet wachten. De boot is nu wat saai

Zeeziek

We varen nog niet eens of we worden al zeeziek. Maar niemand moppert want hij vaart. Opgeluchte gezichten daarnet toen we op tijd waren en geen sms ontvangen hadden. Als het hard waait gaat de boot uit de vaart en aan een volle bus moet niemand denken 

Maar nu zitten we op een catamaran en we zien niets. Buiten is het al donker en iedereen probeert zichzelf bezig te houden om het geschommel maar niet te hoeven voelen. Eens zien nog niemand ziet groen. Ik ben benieuwd of we een zeemaag hebben. Dat zou wel moeten als je hier woont

Het is wat onrustig

Het is wat onrustig weer en daarom vaart de boot niet. Maar het is niet alleen onrustig weer, het is overal onrustig. En ik kan het niet laten om ook in deze blog daar aandacht aan te besteden. Afgelopen weekend zijn er aanslagen geweest in Parijs. Daarbij zijn heel veel mensen omgekomen. Om dat te gedenken is op veel plaatsen op maandag een minuut stilte in acht genomen. Ook op mijn hogeschool en dat was een indrukwekkende bijeenkomst.
De voorzitter van het CvB sprak vooraf een woordje, maar hij was te vroeg klaar. Gedurende twee minuten waren wij stil voor de minuut stilte. Dat voelde wat vreemd want wat doe je in de tijd dat je niet stil hoeft te zijn, maar wel stil moet zijn omdat er zo een minuut stilte komt. Het beetje het effect van oud en nieuw wanneer iedereen naar de klok staart om te weten wanneer je weer geluid mag maken. Nu ging het erom wanneer je stil moet zijn. Om 12 uur ging iedereen die aanwezig was staan. En dat waren er veel. Studenten van alle opleidingen, internationaal en nationaal, docenten van alle opleidingen, diensten en andere medewerkers, Volgens mij was iedereen die op school aanwezig was, aanwezig in de aula. Bijzonder kippenvel moment. Dat heb ik toch echt niet vaak. Zo emotioneel mooi. En dan merk je pas hoe betrokken iedereen is. Hoe angstig de jonge mensen zijn, hier op school maar ook in mijn directe omgeving. Vanochtend een gesprek met een studente gehad die zich serieus afvroeg of ze de opleiding nog wel af wilde maken. Zij studeert toerisme en ze heeft het gevoel dat straks niemand zijn huis meer uit durft. Zij zelf wil eigenlijk ook liever niet meer in mensen massa's zijn. Triest vreselijk triest. En vanochtend deelde mijn dochter deze afbeelding.

Hoewel een heerlijke Zeeuwse spreuk trof mij de afbeelding wel heel erg in mijn hart. Ik ben ook van na de oorlog, maar van de generatie die groot is gebracht in de koude oorlog en waar dreiging altijd aanwezig was. Zo erg dat wij er aan gewend raakten. Zij is van een generatie die de koude oorlog niet heeft meegemaakt. Zij en met haar alle jongeren moeten nog wennen aan de constante dreiging. Maar moet dat? Zou het niet gewoon zo moeten zijn dat we met elkaar goed kunnen samen leven. Dat we elkaar respecteren en in de waarde laten. En dat we ons niet door angst laten opjutten tot gedrag waarmee we alles alleen maar erger maken. Ooit eens een Nederlands examen moeten doen over een artikel met de inhoud dat we ons niet door angst moeten laten regeren. Dat we vooral bij ons zelf moeten blijven. 

Ik begrijp wel dat er veel mensen in ons landje bijkomen, maar welke keuze hebben we. Die mensen laten doodschieten in hun eigen land? Waarvan een deel van de bombardementen door ons worden gedaan trouwens. Hebben we niet de plicht de onschuldigen onderdak te bieden? En ja beste zwartkijker er zat nu een terrorist bij en waarschijnlijk komen er nog meer op deze manier Europa binnen, maar moet je dan niet beter controleren en niet de grens willen dichtdoen. Laat je je dan niet vreselijk leiden door een irrationele angst? 

Ik vind het moeilijk maar ik wil niet dat de kinderen en jongeren in angst leven. Ik wil afronden met het meest mooie video moment wat ik de afgelopen dagen heb gezien. 

Vader legt uit. Bloemen en kaarsen om ons te verdedigen

Het missen der boot

Terwijl ik aan kom fietsen zie ik de slagbomen dicht gaan. Ik heb geen haast, ik moet mijn kaart nog opladen enz. Maar juist op dat moment racen twee mensen mij voorbij. Rode gezichten. Hijgende adem. Ach denk ik dat is sneu allemaal voor niets. Eenmaal voorbij het poortje zie ik ze een beetje voorovergebogen staan. Hijgend en zwetend. Laagjes kleding gaan uit. Haastige spoed: zegt de man tegen mij. Ik knik begrijpend. Ik herken het zo goed. En tja als de boot moet gaan, gaat die. Ik ga in de zon zitten wachten op de volgennde. Over een half uurtje komt ie alweer. De eerste tussenboot voor de spits. Hij vaart al voor de steiger. Even wachten nog 

Goed weer vaarder

Ik ben een goed weer vaarder. Aan d'overkant moet ik een stukje fietsen. Niet lang, maar lang genoeg om als een verzopen katje aan te komen. En een docent als verzopen katje is wat sneu. Dus als het regent zit ik in plastiek verpakt en dat is ook niet lekker. Maar nu komt de zon net op en lijkt het een mooie dag te worden en zit ik in de boot. Met achterin alle jongeren en voorin de ouderen. Waarom gaan jongeren altijd overal achterin zitten? Is dat iets uit hun jeugd? Of willen ze als laatste aankomen? Heeft iemand dat ooit onderzocht? 

Maar waarom de ouderen voorin gaan zitten weet ik wel. Wij zijn of lui of slim. Veel minder meters als je gelijk gaat zitten. Scheelt per dag in mijn geval wel 20 meter 😀 

De tussenboot vaart ook weer. Dus goede kans dat ik gewoon met de goede boot terug kan. 

Nieuwe poging

Na een mislukte poging verleden week, waarna ik uiteindelijk met de auto naar huis bent gegaan, probeer ik het vandaag weer. 

De inhoud van de boot bevalt me wel. Het gros bestaat uit mijn eigen studenten. En daarmee kom ik op de observatie van vandaag. Studentengedrag ten opzichte van hun docent. Centraal staat de vraag: Is het wel of niet cool je docent te groeten? En studenten reageren daar heel wisselend op. 

De ontmoeting vluchtig oogcontact, gelijk daarna herkenning. Maar dan... 

Als docent houd ik mijn blik open maar mijn mond nog even dicht. Vriendelijk als altijd kijk ik ze aan. Sommigen kijken snel de andere kant op. Docent groeten niet cool. Anderen groeten, ik groet terug. Docent groeten wel cool

Een derde groep is volledig verbaasd dat ik ze vriendelijk aankijkt. Verhip een docent en zij kijkt mij aan. Help wat nu. Meestal groeten ze maar of ze het cool vinden? 

Voor mij is docent zijn echt het leukste beroep in de wereld. Omgaan met jonge mensen die in hun hoofd nog alles aan het plaatsen zijn is geweldig. Ik zie ze worstelen met het bepalen van hun plaats. De strijd tussen de opvoeding en hun eigen identiteit. Mooi 

Bootje later Ander volk

De vakantie is echt voorbij. Nu zijn het geen jonge gezinnen meer op de boot. En de studenten die in Vlissingen naar school gaan zijn er al. Dus wordt de boot vol geladen met fietsende oudere mensen. Zo te horen komen ze uit België en gaan ze een dagje op Walcheren fietsen. Nou ja fietsen! Meer dan de helft van de fietsen zijn e-bikes. Daar is weinig sportiefs meer aan. Maar ze zijn gezellig met een hele grote groep. Vooral vrouwen en een paar mannen. Zie je toch dat vrouwen of meer contact zoeken buitenshuis of langer leven als mannen. Ik voel me nu net zelf toerist. 

Terug naar huis blijkt niet mogelijk. De boot is vol. Even verwerken voor iedereen. 

Vooroordelen

Oh oh ik mag weer genieten van een gesprek tussen twee oudere mensen voor mij. Zij spreekt zo hard dat ik het wel moet horen. En ze zit vol vooroordelen. Een van de dames aan boord kleed zich zoals ze wilt en dat betekent lekkere warme sokken in klompen onder een rok. ( ik zit op dit moment met ijsklompjes in nette schoenen). Volgens de dame voor me zit de dame in kwestie in een sekte en moet ze zich aan kledingvoorschriften houden. 

Dezelfde dame vindt een man wel heel erg donker. Die zie je hier niet vaak zegt ze, vast een asielzoeker uit zo'n arm land, arme man. (Zucht). 

Op zo'n moment staan bij mij alle haren overeind, maar a la zulke mensen moeten er ook zijn. Haar man mompelt zo nu en dan een antwoord. Hij is aan haar gewend dat merk je aan alles. 

We zitten weer

Daar zitten we weer. En boot vol met studenten en allemaal zonder koffer. Dus jongeren die in Zeeland blijven studeren. Het is hun eerste dag en ik voel hun spanning. Het slaat bijna over op mij. Ze hebben wel of niet al vrienden gevonden. Degenen die vrienden gevonden hebben babbelen er vrolijk op los. Nog geen gemopper op school, nog geen stress voor toetsen. Gewoon vrolijk gebabbel, zoveel dat het een brei van gebabbel is. Ze hebben nog geen vaste plekken en zijn verspreid over de boot gaan zitten. 

Tussen de studenten zitten twee oudere mensen ieder wel met een koffer. Zouden ze op reis gaan naar hun huis of juist weg van huis? Ze horen niet bij elkaar. De vrouw heeft een button op. Ik kan net niet zien wat er op staat. Of ze is dement en weet haar naam niet en staat dat er op of ze gaat een groepsreis maken en is ze ingedeeld in een groep en moest ze die button op. Er zijn mensen die die button dan thuis al op doen. Dan ziet de hele wereld dat ze behoren tot een groep. Mooi is dat eigenlijk. 

En niet te vergeten de docenten aan boord. Mezelf niet meegeteld zitten er twee. Ze zitten een beetje in een krant te lezen niet nieuwsgierig naar de studenten  ik wel. Welke zitten volgende week bij mij in de klas? Hoe zouden ze zijn? Is het goed dat we elkaar elke dag aan boord zien of juist niet? 

Ik heb er zin in, zij hopelijk ook 

Boodschappen en andere opvallende verschillen

De vakantie is bij gedaan. Maandag mag ik weer iedere dag overvaren. Wij hebben dit jaar genoten van een vakantie in.... Zeeland. En dat is vakantie genoeg. Nu ben ik geen strandganger maar ik kan enorm genieten van de mensen die dat wel zijn. Wit heen, rood terug of donkerbruin. Dat zijn vooral de hele oude en heel magere mensen die eigenlijk hun kleding beter aan kunnen houden.

Zelfs op het land maak je als niet toerist leuke dingen mee met de toeristen en in de jaren zijn ze nog niet veranderd. Ik heb dit jaar eens, in navolging tot de krant, op de verschillen gelet. En ik denk dat ik de voorkeur geef aan de Duitse toerist.
De'n Hollander heeft ook tijdens zijn vakantie nog haast. Doet aan bumperkleven bij de'n Belgische toerist die volgens mij nooit haast heeft en de Nederlandse verkeersregels niet kent. De Hollander haalt in zodra hij denkt dat het kan (en dat is altijd) heeft een enorme hekel aan landbouwverkeer en ander langzaam rijdend verkeer. Maar ja, die komen nu net hier heel veel voor, zeker tijdens het eind van de zomer als de oogst van het land moet en daarna het hooi en stro en daarna geploegd enz.

Bron: omroepZeeland

De Belg heeft nooit haast, nergens. Op hun gemakje slenteren ze door de supermarkt kijkend en kletsend. De file achter hen deert hen niet. Zij hebben alle tijd. Op hun gemakje vullen zij hun auto.
Het karretje staat dan even op straat en niemand kan er langs.

Op hun gemakje rijden ze terug naar hun vakantiebestemming. Ze rijden 70 want dat is de snelheid in België, zij geven geen voorrang op rotondes en als ze afslaan doen ze dat voorlangs. (Dat is op zich wel een slimme want dan hoef je niet op elkaar te wachten).

De Duitser houdt zich strikt aan de regels, groet iedereen en is altijd vriendelijk. Ze kennen de verkeersregels. Hun auto's zijn wat groot, maar ach je moet ergens mee opvallen toch.

Maar maandagochtend zal ik geen toeristen zien. Dat is nog te vroeg. Dan zijn er alleen scholieren. Zenuwachtig voor hun eerste schooldag. Hoewel volgens mij zijn het alleen de docenten die volgende week al beginnen. De studenten hebben nog even. Ik laat het ongetwijfeld wel weten.

Rustige dagen

Een kort bericht, maar het is ook rustig aan boord.

De Nederlandse schoolvakanties zijn nog net niet begonnen, maar de dreiging is er wel. Daardoor is het rustig aan boord (denk ik). Er zijn backpackers!! Met hond en aanhangwagen achter de fiets. Dus geen echt back, in de vorm van een rug, maar back achter de fiets. Wel bepakt.
Opvallend om te zien dat mensen zich tijdens hun vakantie ineens minder goed verzorgen. Papa's met beetje baard en de eerder genoemde backpackers zijn bijna net zo zwart als hun zwarte labrador. Maar ze hebben het allemaal wel naar hun zin.

De toerist

Omroep Zeeland geeft sinds drie weken iedere week een beschrijving van een toerist. En echt ze kloppen nog ook. Daarom wil ik ze jullie niet onthouden. 

Om te beginnen met de twee groepen die ik het meest tegen kom. Duitsers en Belgen. 

http://www.omroepzeeland.nl/nieuws/2015-06-26/885436/duitse-toerist-zeurt-niet#.VZfjHvntlBc

http://www.omroepzeeland.nl/nieuws/2015-07-02/888527/6-kenmerken-van-belgische-toerist#.VZfj-fntlBc

Een groep die ik minder tegenkom maar die ongetwijfeld elders wel aan wezig is. De Hollander. Aangezien ze voor ons altijd uit Zuid Holland lijken te komen zijn het echt Hollanders. 

http://www.omroepzeeland.nl/nieuws/2015-07-07/890757/hollander-breekt-tent-af-met-slecht-weer

Ik hoop dat het lukt met al die linkjes. Veel plezier

Wonen in een vakantie-gebied

Toen ik vanmiddag naar huis reed en nadacht over mijn zojuist geplaatste blog, kwam ik erachter dat het echte toeristenleven buiten de boot plaats vond. En ik verwonderde mij over de toerist. Op dit moment verblijven er veel Belgen en Duitsers aan de kust van West Zeeuws Vlaanderen. Waarschijnlijk is dit in heel Zeeland het geval.
Nu is de infrastructuur van de N61 bij ons pas geheel vernieuwd. Wij houden niet van stoplichten maar blijkbaar wel heel veel van rotondes. Dus leggen wij een prachtige weg aan met veel rotondes waardoor de toerist de weg totaal kwijt is. Mensen die hier al jaren komen worden geheel in de war gebracht door rotondes die er vroeger niet waren, afslagen die verdwenen lijken te zijn en een weg om een dorp in plaats van er dwars doorheen.
Nu is het ook nog zo dat de gemiddelde leeftijd van de toerist een beetje hoog ligt (net als van de bewoners). En die zien niet meer zo goed. En Tomtom is nog niet zover.
Goed drie ingrediënten die zorgen voor bijzondere situaties op de weg.
Een rotonde met midden op de rotonde de wegwijzers. Een auto met een Belgisch kenteken staat stil voor de rotonde. Ik sta er geduldig achter te wachten wetende dat ik niet moet verwachten dat zij richting aan zullen geven. Ze rijden door.... en tot mijn verbazing stoppen ze midden op de rotonde nog een keer om het volgende bord te kunnen lezen. Dan wijken ze uit naar rechts. Beter niet er dan langs gaan denk ik nog. En ja wel ze vervolgen hun weg op de rotonde.
Helaas gaan zij van de rotonde af waar ik er ook af moet.
Op de N wegen in België mag je maar 70. Op deze N-weg mag je 80 tot 100 km/uur. Zij rijden 70.
Tot de volgende rotonde. daar herhaalt zich het ritueel van het lezen der wegwijzers en weer gaan ze eraf waar ik er ook af moet. Maar nu moet ik gelijk weer afslaan en zij rijden recht door

Een camper met een Duits kenteken blokkeert de afslag. Druk gebarend proberen de inzittenden de weg terug te vinden. Een kaart moet hen wijzer maken, maar in dit geval is dat niet het geval. Sorry Herr und Frau, maar deze afslag staat niet op uw kaart. Hij leidt nog nergens naar toe, maar ik moet hem wel hebben. Een andere auto met Duits kenteken staat even verderop op de stop. Ook daarin heerst verwarring.

Arme mensen waarom willen wij dan ook zo nodig onze veiligheid verbeteren. Nu weten zij het niet meer.

Summertime

Duidelijk te merken dat het zomer is. In de winter is de meest voorkomende kledingkleur zwart, nu is er meer variatie. Mogelijk komt dat ook omdat kleding van wielrenners meestal nogal fel is.   Het is rustig aan boord. De mensen die er zijn zitten stil wat te lezen. De schooljongeren die vanuit West Zeeuws Vlaanderen dagelijks overvaren om naar een school in Vlissingen of Middelburg te gaan, hebben blijkbaar al vakantie. Of mogen later beginnen. 

De middagploeg ziet er heel anders uit. Nu bevolken studenten de boot. Waarschijnlijk na een of meerdere toetsen want er wordt wat afgemopperd. Een groot aantal zit met hoofd gebigen te kijken op een gsm. Schrijven zij een blig over mij? Maar ook de hele oude mens maakt gebruik van de boot. Heerlijk saampjes op stap. Je ziet ze genieten. Heerlijk. 

Een latertje.

Vandaag wat later met de boot. Het is vakantie voor de oudere mens merk ik. De oudere mens met hond. Hond waar alles voor gedaan wordt. Hond zit in een mandje achterop bij de vrouw. Mandje heeft een stevige achterwand met dak. De zijkanten kunnen worden gesloten met een soort doek. Nog net niet een met bloemen. Manlief heeft iets achterop gebonden dat bij nadere beschouwingen een kinderwagen lijkt te zijn. Voor de hond neem ik aan. Deze hond kan of niet meer lopen (dan zijn zijn baasjes geweldig) of hoeft niet meer te lopen (dan zijn zijn baasjes wat vreemd)  

De oude mannenclub komt aan boord. Een stuk of twintig grijze Belgische mannen. De rotary stel ik mij zo voor. Ze hebben nog net niet hun sigaar of pijp bij zich. Ze blijven maar komen. Allemaal blije mannen. Een dagje zonder moeders de vrouw denk ik zo. Heerlijk. Mannen, nee mensen in het algemeen, kunnen niet zachtjes praten als ze in een groep zijn. Nig erger als bij mensen aan de telefoon kan ik meegenieten van hun verhalen. 

Verder is de boot gevuld met koppeltjes die samen naar Vlissingen gaan. De zon schijnt maar het is fris. Geen strandweer dus prima winkelweer. 

Ik weet zeker dat ze allemaal veel plezier zulken hebben

Bootje vaart niet

Het is weer zo ver. Ondanks dat de boot van eigenaar is verandert is het varen nog steeds niet zeker. Maar als de zon schijnt kunnen mensen dat wel hebben lijkt het. Geen gemopper maar berusting. Of zijn we het met z'n allen al gewend. Een klein uurtje in de zon met wat te lezen of een gezellig gesprek. Ach we wonen niet voor niets in Zeeuws Vlaanderen. Daar gaat alles gewoon wat rustiger. Na vier jaar heb ik mij ook uit de drukke stromingen geworstelt en dobber ik nu een beetje rond. Vandaag is dat dobberen heerlijk. Omdat er maar een boot per uur vaart is de pchtend ploeg wat groter dan normaal. Vandaag voor jonge werkende mensen schat ik zo in. Geen vaste zitplaatsen voor deze groep. 

Dag 1

Het ruikt zoals altijd in de zomer, lekker fris. De meeuwen krijsen en verder hoor ik alleen maar het kabbelen van het water. Heerlijk om weer eens met de boot te gaan. In de winter kies ik altijd voor de auto. Je weet nooit zeker of de boot vaart en in de zomer is het niet zo erg een uur te moeten wachten, maar in de winter ben je dan bevroren. Binnen zitten is geen prettige optie voor mij. Nu sta ik ook lekker buiten te luisteren naar de geluiden van de natuur. 

Een beetje lyrische eerste blog maar in de ochtend zijn er nog geen bijzondere mensen. Misschien zo meteen in de boot. 

4 uur later

Op de boot richting Breskens zitten om deze tijd oude mensen en studenten. Niets van ertussen. Het is warm dus de toeristen met kleine kinderen zitten op het strand. De studenten hebben een  vroegetje de oude mensen willen nog wat zien. 

Het gaat weer beginnen

Vanaf volgende week ga ik weer dagelijks met de boot naar mijn werk. Ik verwacht dan weer veel leuke dingen mee te maken die ik in deze blog kan beschrijven. Inmiddels duurt de tocht 30 minuten dus echt alle tijd. Ik heb er nu al zin in.

De boot is nu van de provincie Zeeland

Tot dan