Goed weer vaarder

Ik ben een goed weer vaarder. Aan d'overkant moet ik een stukje fietsen. Niet lang, maar lang genoeg om als een verzopen katje aan te komen. En een docent als verzopen katje is wat sneu. Dus als het regent zit ik in plastiek verpakt en dat is ook niet lekker. Maar nu komt de zon net op en lijkt het een mooie dag te worden en zit ik in de boot. Met achterin alle jongeren en voorin de ouderen. Waarom gaan jongeren altijd overal achterin zitten? Is dat iets uit hun jeugd? Of willen ze als laatste aankomen? Heeft iemand dat ooit onderzocht? 

Maar waarom de ouderen voorin gaan zitten weet ik wel. Wij zijn of lui of slim. Veel minder meters als je gelijk gaat zitten. Scheelt per dag in mijn geval wel 20 meter 😀 

De tussenboot vaart ook weer. Dus goede kans dat ik gewoon met de goede boot terug kan. 

Nieuwe poging

Na een mislukte poging verleden week, waarna ik uiteindelijk met de auto naar huis bent gegaan, probeer ik het vandaag weer. 

De inhoud van de boot bevalt me wel. Het gros bestaat uit mijn eigen studenten. En daarmee kom ik op de observatie van vandaag. Studentengedrag ten opzichte van hun docent. Centraal staat de vraag: Is het wel of niet cool je docent te groeten? En studenten reageren daar heel wisselend op. 

De ontmoeting vluchtig oogcontact, gelijk daarna herkenning. Maar dan... 

Als docent houd ik mijn blik open maar mijn mond nog even dicht. Vriendelijk als altijd kijk ik ze aan. Sommigen kijken snel de andere kant op. Docent groeten niet cool. Anderen groeten, ik groet terug. Docent groeten wel cool

Een derde groep is volledig verbaasd dat ik ze vriendelijk aankijkt. Verhip een docent en zij kijkt mij aan. Help wat nu. Meestal groeten ze maar of ze het cool vinden? 

Voor mij is docent zijn echt het leukste beroep in de wereld. Omgaan met jonge mensen die in hun hoofd nog alles aan het plaatsen zijn is geweldig. Ik zie ze worstelen met het bepalen van hun plaats. De strijd tussen de opvoeding en hun eigen identiteit. Mooi 

Bootje later Ander volk

De vakantie is echt voorbij. Nu zijn het geen jonge gezinnen meer op de boot. En de studenten die in Vlissingen naar school gaan zijn er al. Dus wordt de boot vol geladen met fietsende oudere mensen. Zo te horen komen ze uit België en gaan ze een dagje op Walcheren fietsen. Nou ja fietsen! Meer dan de helft van de fietsen zijn e-bikes. Daar is weinig sportiefs meer aan. Maar ze zijn gezellig met een hele grote groep. Vooral vrouwen en een paar mannen. Zie je toch dat vrouwen of meer contact zoeken buitenshuis of langer leven als mannen. Ik voel me nu net zelf toerist. 

Terug naar huis blijkt niet mogelijk. De boot is vol. Even verwerken voor iedereen. 

Vooroordelen

Oh oh ik mag weer genieten van een gesprek tussen twee oudere mensen voor mij. Zij spreekt zo hard dat ik het wel moet horen. En ze zit vol vooroordelen. Een van de dames aan boord kleed zich zoals ze wilt en dat betekent lekkere warme sokken in klompen onder een rok. ( ik zit op dit moment met ijsklompjes in nette schoenen). Volgens de dame voor me zit de dame in kwestie in een sekte en moet ze zich aan kledingvoorschriften houden. 

Dezelfde dame vindt een man wel heel erg donker. Die zie je hier niet vaak zegt ze, vast een asielzoeker uit zo'n arm land, arme man. (Zucht). 

Op zo'n moment staan bij mij alle haren overeind, maar a la zulke mensen moeten er ook zijn. Haar man mompelt zo nu en dan een antwoord. Hij is aan haar gewend dat merk je aan alles.