Het missen der boot

Terwijl ik aan kom fietsen zie ik de slagbomen dicht gaan. Ik heb geen haast, ik moet mijn kaart nog opladen enz. Maar juist op dat moment racen twee mensen mij voorbij. Rode gezichten. Hijgende adem. Ach denk ik dat is sneu allemaal voor niets. Eenmaal voorbij het poortje zie ik ze een beetje voorovergebogen staan. Hijgend en zwetend. Laagjes kleding gaan uit. Haastige spoed: zegt de man tegen mij. Ik knik begrijpend. Ik herken het zo goed. En tja als de boot moet gaan, gaat die. Ik ga in de zon zitten wachten op de volgennde. Over een half uurtje komt ie alweer. De eerste tussenboot voor de spits. Hij vaart al voor de steiger. Even wachten nog