Vreemde voertuigen en oude mannen

Wat hebben die mannen toch. Zodra ze grijze haren hebben moeten die wapperen in de wind lijkt het wel. Met die zomerse weer halen die grijze oude mannen hun vreemde voertuigen weer uit de garage. Een man die mijn vader had kunnen zijn (ik ben al bijna 50) in een buggy. Een andere man in zijn cabrio nog wat. Ik moet mijn excuses maken ik ben slecht in automerken herkennen. Maar er rijdt hier van alles voorbij. Naast die oude man zit meestal een geblondeerde oudere vrouw met haar haren in een hoofddoek. 

Dan hebben we nog die driewielige en vierwielige motoren. De trike is voor oude mannen die stoer willen zijn en dat andere is voor jonge mannen die stoer willen doen. Ook die komen voorbij. Maar het leuks is de man op de scootmobiel. Die is pas echt stoer

O wat een hitte

Vandaag was de eerste dag van een aantal hete dagen op een rij. (30gr en warmer). En dan is het fijn om in al Zeeland te wonen. Massaal stappen die "Hollanders" in hun auto en rijden ze onze kant op om hier een dagje op het strand te beleven en verkoeling te zoeken. En dan wordt het echt grappig. Onze wegen zijn maar in bepaalde mate geschikt voor veel verkeer. Er is één autosnelweg die gaat van Bergen op Zoom tot Vlissingen. Maar dan ben je nog niet helemaal bij het strand. De echte mooie stranden, zoals die hier in Zeeuws Vlaanderen maar ook die op Walcheren en Schouwen liggen aan het eind van smalle tweebaans wegen. Die staan dus aan het begin van de dag en aan het eind vol met mensen die een dag strand willen. Morgen komen ze allemaal weer terug. 

Wij, toeristen in eigen Zeeland, mijden het strand op dit soort dagen. Wij gaan 's avonds laat wel even. Maar vooral op stormachtige dagen trekken wij naar het strand. Op dagen als vandaag zitten wij in ons zwembad, dat achterin de tuin staat, en genieten wij van de rust. Al die  en mensen! Ik ben best wel trots op het feit dat ik hier al woon. Zeker als ik al die toeristen zie komen. Dan denk ik: "ik woon hier al" 

Fietsen met Fred

Wij kwamen hier al lang voordat we hier gingen wonen. En als echte toeristen gebruikten wij de badkoerier om leuke activiteiten te zoeken. Een van de activiteiten die we nooit gedaan hebben maar die we wel het meest besproken hebben is: Fietsen met Fred. In de loop der jaren hebben wij er zelf wat activiteiten bij verzonnen met hetzelfde thema. Koken met Koos, slapen met Sas, paardrijden met Paul, enz Nu het zo mooi weer is zitten we buiten en sinds enige tijd hebben wij het vermoeden dat ons huis op de route ligt van Fred. Grote en kleine groepen fietsers komen vanuit Schoondijke langs ons huis. Gele reflecterende jasjes aan en de gemiddelde leeftijd is 60, denk ik. Vanochtend weer een groep. Een hele grote. 4 tot 5 personen in reflecterend geel (dat moeten de begeleiders zijn. Fred heeft zeker broers Frits, Freek, Frank en Jan, die laatste is wat sneu). 

Normaal rijdt een dergelijke groep met een rustig gangetje langs ons huis. Maar vanochtend zette in ene een grijze dame de vaart er in. Blijmoedig fietste ze iedereen voorbij. Ze had haar hulpmotortje gevonden en liet Fred achter zich. Daadkrachtige dame! 

De toerfietser

Vandaag in Toerist in eigen Zeeland staat de toerfietser centraal. Zeeland is vlak en wegen zijn recht, er zijn veilige fietspaden en je kan km maken. Er staat wel wat wind maar als je mazzel hebt draait hij met je mee. Dat betekent dat er veel mensen hier komen fietsen. En dan moet zo'n waterweggetje als de Westerschelde je natuurlijk niet tegen houden. Dus veel fietsen op de boot. Zo ook de Casinoploeg uit Knokke. Helemaal van Knokke naar Vlissingen gefietst.  Ja ja het laatste stuk met de boot, pintje pakken op de boulevard en dan weer terug. Opvallend veel oude dikkere mensen in die ploeg. Wel een gezellige zo te horen. Belgs is een leuk taaltje maar ik snap er niets van. Maar ze kijken blij en tevree dus het zal wel goed zijn. Sowieso veel fietsers aan boord. 

De hardop gestelde vragen

Een van de meest opvallende activiteiten van mensen aan boord van de veerboot is het hardop stellen van vragen. Niet direct op mij gericht maar mogelijk wel voor mij bedoeld. Zo ook vandaag.
Als je een boek leest betekent dat, dat je niet geïnteresseerd bent in de omgeving. Ik heb de Westerschelde inmiddels al zo vaak gezien dat ik elk golfje wel geloof.
Ik zit met mijn e-readertje op het achterdek komt er een toerist naast mijn zitten. Een van de windmolens bij Vlissingen stond stil. Er volgde de volgende monoloog (zijn vrouw zat naast hem, maar die zei niets terug)
O kijk de molen staat stil. Zouden ze die allemaal stil kunnen zetten? Zouden ze met storm allemaal stil staan?
Neiging tot antwoorden maar ingehouden. Ik vroeg me toen nog af of die man van mij verwachtte dat ik antwoord gaf.
Toen we eenmaal uit het haventje waren ging hij verder. Iets harder (zodat ik niet meer kon lezen) er volgde weer een monoloog
Deze boot vaart anders dan die andere. Jammer dat we weg gaan uit Vlissingen. Zou dat ook nog Vlissingen zijn (hij wijst naar de boulevard. Was hij wel in Vlissingen geweest?) Zouden we lang moeten varen naar Breskens? (Hij was toch ook heen gegaan?) Kijk een zeilschip. De schepen van vanochtend zijn weg. Ook die hele grote schepen. Die gingen vast naar Antwerpen? (Ik weet niet wanneer hij heen was gevaren, maar zelfs de grotere schepen zijn betrekkelijk snel door de Westerschelde). Hij werd even stil en ik kon mij weer concentreren op mijn boek, tot dat hij nog harder en nu duidelijk in mijn oor schreeuwde O kijk we zijn er al (Breskens was in zicht maar dan zijn we er nog lang niet) Nu moet hij toch een scherpe bocht maken en stil gaan liggen. (Niet midden in de Westerschelde hoopte ik).
De hele tijd heb ik de neiging kunnen weer staan om antwoord te geven. Misschien had ik een gezellig praatje met hem moeten praten en enige gastvrijheid tonen, maar mijn boek is spannend en ik wilde het uit hebben.
Maar goed we mochten van boord (de boot maakte geen bocht maar ging wel stil leggen zodat we eraf konden).
We gingen van boord maar dan begint het pas. Verkeersregels zijn niet overal hetzelfde. In België rijden de mensen 70 op de doorgaande wegen. Hier zouden ze 80 mogen, maar dat doen ze niet. Vandaag ontdekte ik ook dat in België de fietsers op rotondes waarschijnlijk voorrang hebben. Alleen hier niet, dus toen dhr de Belg op zijn rem ging staan, moest ik vol op de mijne gaan staan. (Sufferd).
Maar ik ben weer heel over gekomen. Morgen mag ik weer. Mocht ik iets mee maken dan laat ik het wel weten.

Elke zomer weer

Elke zomer maak ik eigenlijk hetzelfde mee. Ik woon in Zeeuws Vlaanderen en werk in Vlissingen. Daarom reis ik dagelijks op wisselende tijden met de veerboot van Breskens naar Vlissingen. In de winter zitten er vooral werkmannen op de boot. Mannen die bij de verschillende havenbedrijven werken die Vlissingen kent. Zij hebben - net als ik- hun eigenaardigheden, maar daar schrijf ik in de winter wel over.
Nee nu de toeristen. Voor ik over ze begin moet ik zeggen dat ik blij bent dat ze er zijn, dat juist door hun aanwezigheid de dagelijkse overtocht weer een beetje bijzonder wordt en dat ik ze van harte uitnodig om vooral zichzelf te blijven en veel naar ons toe te komen.

De veerboot

De overtocht begint al bij de terminal. De poortjes open je met je kaartje, maar dan mag je niet al te ver in het poortje staan. Dan op de boot. En daar gaat deze blog over. De grappige dingen die ik mee maak op de boot en hier in Zeeuws Vlaanderen beginnende bij vandaag.